hep göge bakan Kosovali çocuk

hüznü kusanip ölmeden önce

en son annesini görmüstü düsünde

basini gögsüne gömmüstü

annesi oksadi günesin unutulmus yüzünü

biz hep böyle mi ölecegiz anne

tarihe sahitlik etmek için

ensemizde bir mermi

kafamizda üç delik

tuna aglar

bacim aglar

tarar acimasizca namlular

bir menzilimiz yok varacak

gökte melekler aglar

bana yakin kavgalar var mi bilmem

dogacak safaga kadar

kan kustum geceleri tuna ey tuna

gün vuracak mi serin sularina

bu zulümlerden kaçinci kaçisim

iste mazlum iste aci biziz

öldügümüz yere sevdalar birakiriz

iyi ama biz hep böyle mi ölecegiz anne

tarihe sahitlik etmek için

anne içimde seni sevmenin binbir telasi

göçüp giden kuslarin sesini duyuyormusun

kanatlarinda gözlerim vardi

delipte geçmek için gökyüzünü

bu bizim kiyametimiz anne

savur eteginden beni bir daha savur

bizim böyle ölüsümüze aglar gözlerin

tam gülecekken anne acisiz

masal söyleyen dudaklarin

susup kaldi apansiz

öldürdüler çocuklari

elinde oyuncaklariyla

cinnet gecelerine girdi kosova

tecavüz günlerine eklenen

sen zalim sen vahsi bir sirpsin aslinda...