Yürekten kan gidiyor, sen gidiyorsun, hersey gidiyor

Gökte bulut, dagda kar, düzde kervan gidiyor

Solgun bir gül oluyor insan, bir demet kir çiçegi ölüyor

Sen gidiyorsun.

Ne ucuz yasiyorsun ne kolay

Bir kristal gibi ellerimden düsüyorsun

Bakma öyle... ben kaniyorum, sen üsüyorsun

Kolay degil bir yalan bu

Yaralayan kanayan koca bir yalan

Yalan iste. Sevdigim yalan.

Sarkilardan arta kalan ve sabah bugusu ve tarla faresi

Ve ekmek derdindeki isçi kalbi gibi

Yumusak sicak bir yalan

Islak gözlerimle geçiyorum yarali bir ceylanin kalbinden

Ceplerimde kül var bir yangindan arta kalan

Sordugum adreslerde kimse oturmuyor ve kimse olmuyor

Ben sordugum zaman

Hersey bir yalan gibi yandigi zaman

Yalniz oldugunu anliyor insan

Anladi ve geçti bir yarali ceylan önümden

Aynami kirdim, fotograflarini yaktim

Nasilda acimasizdim tafralarima karsi, nasil da umarsiz

Su gördüm düsümde, karanlikti ve gürültüyle çagliyordu

Ceplerimde kül vardi ve yaniyordu

Sonra sabah oluyor ve bir ceylan, kalbimde alem agliyordu

Hayir diyordu bir dag köylüsü

-Hiç bir sey için geç degil

Ve geç degil bir sey için hiç birsey

Bir sey vardi öyleyse birsey

Beni çeken gecenin dagdagasindan uzaga

Kocaman çayirlara çeken bir sey

Irmaklara, sonra sicaga, sonra aciya

Sonra merhem olmaya kapilarima dayanan bir sey

kalsana

Dag köylüsü

Askin oldugu yerde ben varim

Sen olmasan da ben varim

Yagmur yagar, saçlarim filizlenir, bir yildiz düser omuzlarima

Islik çalar, islanir, sarkilarimi söyler geçerim kapindan

Camlarin bugusundan ve yagmurun kokusundan tanirlar beni

Bilirler, en iyi yalanlarini ben anlarim onlarin

Adresler sorarim, kimseler oturmaz orda

Ve kimseler olmaz ben sordukça

Dag köylüsü simdi gidersen simdi git

Kalirsan simdi

Islak gözlerimle geçiyorum yarali bir ceylanin kalbinden

Ceplerimde kül var bir yangindan arta kalan