/Iza
zülziletil ardu zilzaleha/ her sey yetersiz herkes çaresiz ha öldük ha ölecegiz düstü birden iki dudak arasina Allah La ilahe illallah
kiyamet provasi sonsuzun ayak izi kaldi kalbimde deniz kabardi atesler içinde kiyameti yasadik bu zaman içinde
bak nelerin yüzü kaldi yüzümüzde ve bir ömür bitti birden kiyamet sahnesinde söz bitti konusan depremdi bitti mi dünya fasli birden O geldi akla son söz ortak payda
düstü iki dudak arasina Allah La ilahe illallah
hey insan Rabbine nankör olan
depremler ne anlatir çilginliklariniza Iste sürüklenen ölünüz kaldirimlarda gün susuyor karanlik susuyor ölüme ekleniyor canlar
korku yürüyor sehirlere /Iza zülziletil ardu zilzaleha/ bir ayrilik bir kavusma Çigliklar yikintilar ölümler acilar gömüldü topraga su cesed çocugu o hanimi o kizi o babasi su verilen bilmem kimin selasi /Iza zülziletil ardu zilzaleha/ anladim ki mutluluk da geçici mutsuzluk da saatler depremi vurdugunda insanlik kiyamet provasinda herkesin mahsere durdugu gözlerden geriye kalan boylu boyunca bir hüzün
simdi herkes yikilan bozulan kokusan yerlerini onarsin hemen simdi önce kalbleri
Onun disindakiler atilsin dolsun yalnizca Allah sevgisi...
Bünyamin Dogruer |
Hazirlayan: Musa Dogan